segunda-feira, janeiro 28, 2013

O TEMPO NON SE ATOPA - EL TIEMPO NO SE ENCUENTRA


o tempo
pasa
foxe
espreguízase
e vira mequeiro

o tempo
escorrega pola túa cintura
sen eu
estar para velo

o tempo
non se arrepinte
non se ilumina cun clique
non retén líquidos
á alba

e todo
para a aplicación de mensaxeira instantánea
me dicir
"o tempo
non se atopa
entre os seus contactos"

*  *  *

el tiempo
pasa 
huye
se despereza
y se vuelve mimoso

el tiempo
resbala por tu cintura
sin que yo
esté para verlo

el tiempo no se arrepiente
no se ilumina con un clic
no retiene líquidos
al alba

y todo 
para que la aplicación de mensajería instantánea
me diga
"el tiempo
no se encuentra
entre sus contactos"

Frantz Ferentz, 2013

domingo, janeiro 27, 2013

PENSAR QUE PENSAR



se cadra
pensas en pensar
porque pensas
que o pensamento che dá ás
cando o único que che dá
é indiferenza

e non me penses máis
porque pensares esgaza a túa figura
ou seica viches
o vento pensar
mentres zoa?

pensar
no sentido oposto ás agullas do reloxo
pensar
que existes
pensar
que non che levan
a vida de equipaxe alleo

tanto pensar
para a chuvia
vir de súpeto
e lavarche a pel
de pensamentos
esparexidos
polo corpo abaixo,
pensamentos nus
coma ti

quizá non es
máis ca un pensamento
e o teu corazón despalabrado
celebra a túa desfeita
cunha cervexa blasfema...
si
penso que
ha de ser iso

*  *  *

tal vez
piensas en pensar
que el pensamiento te da alas
cuando lo único que te da
es indiferencia

y no me pienses más
porque el pensar te desgarra la figura
¿o acaso has visto
al viento pensar
mientras sopla?

pensar
en el sentido opuesto a las agujas del reloj
pensar que existes
pensar
que no te llevan
la vida de equipaje ajeno

tanto pensar
para que venga
de repente la lluvia
a lavarte la piel
de pensamientos
esparcidos
por el cuerpo abajo,
pensamientos desnudos
como tú

quizás no eres
más que un pensamiento
y tu corazón despalabrado
celebra tu derrota
con una cerveza blasfema...

pienso que
ha de ser eso

Frantz Ferentz, 2013

terça-feira, janeiro 22, 2013

MULLER PRAIA - MUJER PLAYA



sería bo
descubrir a túa praia
baleira e obscenamente mollada

a praia
branca que insinúa a folla
ao pé do monitor
que as ideas
non teñen a coraxe de profanar

ao seu carón
o telemóbil
licuado polo medo
seica teme que maten o mensaxeiro
por iso
tolera como un indixente
preamares nas súas teclas

caerá a tarde
como sempre enganada polas horas
que moran baixo as unllas
suxas
da melancolía

sería bo
descubrir a túa praia
acaso oculta na pinza que reprime o teu cabelo


*  *  *

sería bueno
descubrir tu playa
vacía y obscenamente mojada

la playa blanca que insinúa la hoja
al pie del monitor
que las ideas
no tienen el coraje de profanar

al lado
el móvil 
licuado por el miedo
acaso tema que maten al mensajero
por eso
tolera como un indigente
pleamares en sus teclas

caerá la tarde
como siempre engañada por las horas
que habitan bajo las uñas
sucias 
de la melancolía

sería bueno
descubrir tu playa
acaso oculta en la pinza que reprime tu cabello

Frantz Ferentz, 2013

domingo, janeiro 20, 2013

DÉIXAME - DÉJAME



déixame aínda algunha opción
algunha páxina en branco que te idolatre
algunha estrela con arume de limón
algunha saba que non saiba cinguirse
á túa ausencia...

déixame aínda algunha esperanza
aínda que sexa pura poeira
mínteme máis unha vez
e dime
que un camiño de ferro percorre
a túa pelve
até a túa fábrica de enigmas
para alén dos nevoeiros
da túa barbadela

déixame imaxinar
como ten que ser beixarte
ás escuras
coas fadas a susurrar
adolescencia

déixame deixarte
co silencio
a trabar lentamente tanta ausencia
mentres debuxo as bocas do teu mundo famento
-de min?-

e logo
esquéceme
e invéntame de novo

* * *

déjame aún alguna opción
alguna página en blanco que te idolatre
alguna estrella con perfume de limón
alguna sábana que no sepa ceñirse
a tua ausencia...

déjame aún alguna esperanza,
aunque sea puro polvo
miénteme otra vez
y dime
que un ferrocarril recorre
tu pelvis
hasta tu fábrica de enigmas
más allá de la niebla
de tu barbilla

déjame imaginar
como ha se ser besarte
a oscuras
con las hadas susurrando
adolescencia

déjame dejarte
con el silencio
mordiendo lentamente tanta ausencia
mientras dibujo las bocas de tu mundo hambriento
-¿de mí?-

y luego
olvídame
e invéntame de nuevo

Frantz Ferentz, 2013

sábado, janeiro 19, 2013

NOITE, AREA E MEMORIA - NOCHE, ARENA Y MEMORIA



achégate á noite
coa guedella liberada
e apaña unha caneta

ditado das estrelas:
cara esencia
non me chovas máis na cara
porque aprendo
as túas humidades
de memoria

a area é branca
na pel que calas
e enchoupa o setestrelo o acibache
do teu cabelo
a miña sombra

améndoas
na túa boca
e
regueiros
que mudan de dirección
entre teus dedos

ditado das estrelas:
ven
conquista a rúa mollada
conversa coa chuvia
e aboia
transparente

*   *   *

acércate a la noche
con la melena liberada
y agarra un bolígrafo

dictado de las estrellas:
cara esencia
no me lluevas más en la cara
porque me aprendo
tus humedades de memoria

la arena es blanca
en la piel que callas
y empapa a la osa mayor el azabache
de tu cabello
mi sombra

almendras
en tu boca
y
arroyos
que cambian de dirección
entre tus dedos

dictado de las estrellas:
ven,
conquista la calle mojada
conversa con la lluvia
y flota
transparente

Frantz Ferentz, 2013